افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ اغلب چاق یا دارای اضافه وزن و فشار خون بالا هستند؛ با این حال، برای مبارزه با این سندرم متابولیک، اولین قدم، کاهش وزن است. چندین برنامه رژیم غذایی موثر برای کمک به افراد مبتلا به این بیماری وجود دارد اما هنوز مشخص نیست که کدام رژیم غذایی بهتر عمل می‌کند.
نتایج تحقیق بر روی بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع ۲ نشان داده است که غذا خوردن با محدودیت زمانی (TRE) موثرتر از رویکرد محدود کردن کالری روزانه (CR) است.
غذا خوردن با محدودیت زمانی نوعی روزه متناوب است که فقط اجازه می‌دهد ۸ تا ۱۲ ساعت غذا بخورید و در ساعات باقی‌مانده روزانه ناشتا باشید. گروه غذا خوردن با محدودیت زمانی در این مطالعه اجازه داشتند بین ظهر تا ۸ شب غذا بخورند در حالی که گروه دیگر از رویکرد محدود کردن کالری روزانه پیروی کردند.
شرکت‌کنندگان در رژیم غذا خوردن با محدودیت زمانی وزن و چربی بدن بیشتری از دست دادند و شاهد افزایش HDL (کلسترول خوب) در مقایسه با کسانی بودند که کالری کمتری مصرف کردند با این حال، سطح قند خون در هر دو گروه به طور مشابه بهبود یافت.
ویکی پاولو که این تحقیق را در نشست سالانه انجمن تغذیه آمریکا ارائه کرده است، گفت: بسیاری از مردم شمارش کالری را در دراز مدت سخت می‌دانند اما نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد که تماشای ساعت ممکن است راهی ساده برای کاهش کالری و کاهش وزن باشد.
اگرچه خوردن محدود زمانی به‌طور فزاینده‌ای محبوب می‌شود اما هیچ مطالعه دیگری به این مورد ۸ ساعته غذا خوردن در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ توجه نکرده است.
پروفسور کریستا وارادی و گروه وی می‌خواستند بدانند که آیا افراد دیابتی از رویکرد غذا خوردن با محدودیت زمانی بیشتر از برنامه رژیم غذایی محدود کردن کالری روزانه سود خواهند برد یا خیر.
۵۷ بزرگسال دارای اضافه وزن و چاق مبتلا به دیابت نوع ۲ به گروه‌های محدودیت کالری، غذا خوردن با زمان محدود و کنترل تقسیم شدند.
به گروه غذا خوردن با محدودیت زمانی اجازه داده شد به مدت ۸ ساعت (از ظهر تا ۸ بعد از ظهر) غذا بخورند، گروه محدود کردن کالری، روزانه می‌توانست در هر زمانی غذا بخورد اما کالری دریافتی روزانه خود را شمارش می‌کرد اما گروه کنترل می‌توانست هر زمان و به اندازه‌ای که دوست داشت غذا بخورد.
در مقایسه با گروه کنترل و گروه محدود کردن کالری روزانه در مدت ۶ ماه، شرکت‌کنندگان در رژیم غذا خوردن با محدودیت زمانی حدود ۴ درصد از وزن خود را از دست دادند که معادل کاهش پنج کیلوگرم برای یک فرد با وزن ۱۲۵ کیلوگرم است.
سطح هموگلوبین A۱c (HbA۱c) برای قند خون مورد آزمایش قرار گرفت، محدوده طبیعی چهار تا ۵.۶ درصد است اما سطح آن در افراد دیابتی ۶.۵ درصد بود.
نتایج نشان می‌دهد که سطوح HbA۱c برای گروه غذا خوردن با محدودیت زمانی ۰.۹۱ درصد و برای گروه محدود کردن کالری روزانه ۰.۹۵ درصد کاهش یافته است.
برای مشاهده هر گونه بهبودی در عوامل خطر متابولیک قلبی، حداقل ۵ درصد کاهش وزن لازم است از آنجایی که این امر محقق نشد، گروه نتوانست آنها را ارزیابی کند.
پاولو افزود: نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد که خوردن محدود زمانی می‌تواند جایگزین خوبی برای مبتلایان به دیابت نوع ۲ باشد که می‌خواهند وزن خود را کاهش دهند و قند خون خود را بهبود بخشند با این حال، انواع مختلفی از داروها برای مبتلایان به دیابت نوع ۲ وجود دارد که برخی از آنها می‌توانند باعث کاهش قند خون شوند و برخی نیز باید با غذا مصرف شوند بنابراین، هنگام اجرای این رویکرد رژیم غذایی، همکاری نزدیک با یک متخصص تغذیه یا پزشک مهم است.
