، شاخص توده بدن (BMI) یکی از معیارهای سنجش به منظور تعیین چاقی و تناسب اندام افراد است. به طور معمول افراد با شاخص بالای ۳۰ چاق محسوب می‌شوند اما لزوماً این شاخص وسیله‌ای دقیق برای سنجش سلامتی بدن انسان نیست.
تحقیقات دانشمندان نشان می‌دهد چربی‌هایی که زیر پوست ذخیره می‌شوند برای بدن ضرر کمتری نسبت به چربی‌هایی که در اطراف اندام‌های حیاتی بدن مانند کبد و قلب ذخیره شده اند دارد. یافته‌های جدید دانشمندان حاکی از آن است که ژن‌های خوش شانسی در انسان‌های چاق وجود دارد که آن‌ها را از تبعات اضافه وزن نجات می‌دهد.
متخصصان می‌گویند ژن‌های مخصوص که افراد از والدین خود به ارث می‌برند، تعیین کننده آن است که چربی‌ها چگونه در بدن ذخیره شوند. وجود این ژن‌ها باعث می‌شود به جای ذخیره چربی در اطراف اندام‌های حیاتی مانند قلب و کبد که بسیار خطرناک است، چربی‌ها در زیر پوست و تمامی بدن پخش شود.
در حقیقت در سایر جانوران مانند خرس‌ها که در تابستان چاق شده و در فصول سرد به خواب زمستانی می‌روند همین ژن‌ها باعث پخش شدن چربی‌ها دور از اندام‌های حیاتی شده و مانع از آسیب چاقی به آن‌ها می‌شود. کاهش تجمع چربی در اندام‌های حیاتی خطر مرگ و میر ناشی از تبعات چاقی در انسان را کاهش می‌دهد.
دانشمندان می‌گویند ممکن است دو فرد با شاخص توده بدن بیش از ۳۰ وجود داشته باشند که هر دو چاق تلقی شوند، اما یکی از آن‌ها به دلیل وجود این ژن جادویی سالم و دیگری از تبعات چاقی رنج ببرد. این تحقیقات دلیل سالم بودن برخی افراد چاق علی رغم داشتن چربی زیاد در بدن را نشان داد.
مدیر این تحقیقات از دانشگاه برونل لندن می‌گوید: برخی متاسفانه دارای ژن‌های نامناسبی هستند که باعث ذخیره چربی در نقاط حساس مانند قلب، کبد و پانکراس می‌شود و همین موضوع چاقی را در آن‌ها به بیماری خطرناکی تبدیل خواهد کرد. خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و نیز بیماری‌های قلبی – عروقی در این افراد زیاد است.
در مقابل افرادی هستند که ژن‌های خوش شانسی را دارند که باعث ذخیره بیشتر چربی‌های زیر پوست شده و از تجمع آن‌ها در اندام‌های دیگر جلوگیری می‌کند. به طور عمومی این افراد در خطر کمتری برای ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار دارند.
