تولید به صورت زنجیره‌ای توسط تولید کنندگان مختلف خرد، متوسط و بزرگ تحت یک نام و برند اما با مالکیت‌های شخصی مختلف، روشی است که در کشورها و صنایع مختلف استفاده می شود.
به طور مثال در اقتصاد ترکیه کارگاه های کوچک زیادی در حوزه پوشاک وجود دارد که برای برندهای بزرگ و شناخته شده تولید انجام می‌دهند یا بخشی از مراحل تولید آن را بر عهده دارند، اما همه این کارگاه ها مواد اولیه تولید یکسانی دریافت و محصول نهایی را برای فروش به همان برند تحویل می‌دهند.
بعد از مردمی سازی یارانه ها تولیدکنندگان مختلفی در حوزه دام و طیور با مشکلات جدی از بابت قیمت تمام شده مواجه شدند به طوری که هزینه تمام شده برخی مرغداران یا دامداران کوچک بعد از حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی بالا رفت و با نرخ‌های مصوب داخلی و حتی نرخ‌های جهانی این محصولات هماهنگی نداشت.
تولیدکنندگان بزرگ اما بعد از مردمی سازی یارانه و آزاد شدن نرخ نهاده های دامی با مشکلات بسیار کمتری در مقایسه با تولید کنندگان کوچک مواجه شدند و دوباره به سوددهی رسیده اند و اکنون قیمت تمام شده رقابتی دارند.
تولید کنندگان بزرگ و واحد های اقتصادی که توانایی لازم را دارند، می‌توانند این نوع از زنجیره سازی را در صنایع دام و طیور کشور پیاده کنند به طوری که نهاده های مرغداران و دامداران خرد را تامین و در نهایت محصول تولید آنها را با نرخ توافقی خریداری کنند.
این طرح مزیت‌های مختلفی از جمله کاهش قیمت تمام شده را برای تولید کننده دارد و به جای آنکه هر تولید کننده خود برای خرید نهاده‌های مختلف، حمل و نقل و بازاریابی، دامپزشکی و بهداشت و غیره هزینه کند، یک برند واحد برای این همه واحدها اقدام خواهد کرد.
وزیر جهاد کشاورزی ضمن استقبال از این طرح آن را تنها راه اقتصادی کردن و نجات برخی واحدهای تولید در صنعت دام و طیور دانست که بعد از مردمی سازی یارانه دچار مشکل قیمت تمام شده هستند و قول حمایت و ارائه تسهیلات از واحدهایی را داد که اقدام به زنجیره سازی کنند.
