امیر شهریاری با اشاره به توان تولید محصولات کشاورزی در ایران، گفت: نخست باید توان خود را برای ایجاد امنیت غذایی برای 80 میلیون نفر بسنجیم و این پرسش را مطرح کنیم که آیا در این زمینه موفق بودیم؟ اگر پاسخ مثبت است که این مدل را برای افزایش تولید بیشتر به کار ببریم اگر نه ایرادهای خود را برطرف کنیم.
این فعال اقتصادی با انتقاد از سیستم تولید محصولات کشاورزی در کشور، تصریح کرد: اگر این روند ادامه پیدا کند در آینده نه چندان دور در تامین مواد غذایی برای جمعیت فعلی با تهدیدها و تنش جدی مواجه خواهیم بود.
وی وضعیت بهره برداری از زمین‌های کشاورزی را مساعد ندانست و بیان کرد: در حال حاضر حجم تولید مطمئن در کشور کم است. اما اگر هدف ما افزایش تولید است می‌توان با انتقال دانش و افزایش بهره‌وری و بهره گیری بهتر از ظرفیت‌های فعلی تولید را افزایش بدهیم.
وی با اشاره به بالا بودن توان خوزستان در تولید محصولات کشاورزی، گفت: خوزستان همواره به عنوان جلگه حاصل خیز شناخته می شد اما سو مدیریت‌ها باعث شد که کشاورزان در این استان با تنش‌های جدی آبی دست و پنجه نرم کنند. و میزان تولید در این استان کاهشی شود.
به گفته وی، اگر کشاورزی خوزستان درست مدیریت شود این استان کشور توانایی تولید ایجاد امنیت غذایی برای 200 میلیون نفر را دارد. چرا که ظرفیت و پتانسیل تولید سطح زیر کشت در اراضی و گلخانه‌ها در خوزستان بسییار بالاست.
وی سخن گفتن از هاب کشاورزی منطقه شدن را در حد سخن عنوان کرد و افزود: تا پروپوزال اقتصاد عملی در این زمینه نوشته نشود این ایده در حد سخن باقی خواهد ماند. هم اکنون برای رسیدن به این مهم سازوکار ویژه‌ای را مهم تعریف نکردیم و فقط بگوییم که می‌توانیم هاب کشاورزی شویم با این روند نتیجه نخواهیم گرفت.
این فعال اقتصادی با بیان اینکه بخش خصوصی از دولت تقاضای کار اجرایی ندارد، گفت: دولت می‌تواند سیاست گذار و حامی مبنی بر دانش خوبی در زمینه کشاورزی باشد و ورود تکنولوژی جدید را تسهیل کنند اما متاسفانه هیچگاه سیستم دقیق و درستی در ارائه آمار در کشور نداشتیم تا با مدیریت داده‌ها گزارشی از وضعیت آب و کیفیت‌ها بذرها به ما بدهد و ما با توجه به آن اطلاعات تولید کنیم. وزارت جهاد فقط ساختمان می‌سازد و کشاورزان را رها کرده است.
