خاکشیر که با نام علمی آن “Descurainia sophia” شناخته می‌شود، گیاهی جزو خانواده «براسیکاسه» محسوب می‌شود. خاکشیر از دیرباز به عنوان بخشی از درمان‌های خانگی در طب چینی، هندی و ایرانی مورد استفاده قرار گرفته است.
به طور معمول، دانه‌های خاکشیر برای رفع یبوست، تخفیف علائم آسم و سرفه‌های شدید استفاده می‌شود؛ همچنین گل و برگ این گیاه نیز به عنوان یکی از منابع مناسب ویتامین C در نظر گرفته می‌شود. بررسی‌ها بیانگر این است که مصرف عصاره دانه‌های این گیاه سبب بهبود سطوح آنزیم‌های کبدی ALT, AST, ALP می‌شود. همچنین کاهش سطح «بیلی‌روبین تام» و کاهش سطح ماده «مالون دی‌آلدئید» “MDA” به عنوان یک نشانگر التهاب درونی و آسیب اکسیداتیو در بیماران مبتلا به آسیب کبدی شده است.
بنابر اعلام دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، به دلیل اینکه در شرایط اختلالات کبدی مانند کبد چرب نیز با سطوح افزایش‌یافته و مختل آنزیم‌های کبدی مواجه هستیم، احتمال دارد مصرف خاکشیر بتواند در فرآیند کنترل التهاب ناشی از کبد چرب کمک‌کننده باشد. می‌بایست دقت شود که به این منظور، مصرف خاکشیر نباید به صورت شربت‌های قندی و شیرین صورت گیرد؛ چرا که دریافت بالای قندهای ساده و شیرینی‌جات مانند شربت‌های فروکتوز از اصلی‌ترین علل ابتلا و تشدید کبد چرب به حساب می‌آید.
مصرف خاکشیر می‌تواند در کنار درمان‌های اصلی بهبود کبد چرب، به عنوان جزئی از طب مکمل در بهبود التهاب کبدی کمک‌کننده باشد.
