این مطالعه جدید به طور خاص نشان می‌دهد که نوشیدن قهوه احتمالا از بیماری اسکلتی عضلانی «سارکوپنی» که با افزایش سن، توانمندی جسمی، توده عضلانی و عملکرد ماهیچه را به خطر می‌اندازد، جلوگیری می‌کند.
«لوک کیم»، پزشک متخصص سالمندان در کلیولند می‌گوید: این مطالعه مشاهده‌ای به ارتباط مثبت مصرف قهوه و شاخص توده عضلانی پی برد. البته کارشناسان تاکید می‌کنند این مطالعه برای همه افراد صدق نمی‌کند. کیم می‌گوید میان مصرف قهوه و توده عضلانی بیشتر در افرادی که شاخص توده بدنی (بی‌ام‌آی) بالاتر دارند، ارتباطی پیدا نشد.
متخصصان برای انجام این مطالعه براساس داده‌های بیش از ۸۳۰۰ شرکت‌کننده که از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ جمع‌آوری شده بود، پیش رفتند. سن شرکت کنندگان حدود ۴۰ سال بود و بیش از نیمی از شرکت کنندگان زن بودند. نویسندگان در این مطالعه با ارزیابی اسکن‌های تراکم استخوان، توده عضلانی شرکت‌کنندگان را بررسی کردند. آنها همچنین از طریق یک پرسش‌نامه میزان قهوه مصرفی شرکت‌کنندگان را ارزیابی کردند.
نتایج نشان داد توده عضلانی در افرادی که قهوه کافئین‌دار یا در کل کافئین بیشتری مصرف می‌کردند تقریبا ۱۰ تا ۱۵ درصد بیشتر بود. طبق نتایج، میان مصرف قهوه و توده عضلانی اسکلتی افرادی که شاخص توده بدنی‌شان کمتر از ۳۰ است، ارتباط مثبتی وجود دارد. البته به گفته کارشناسان، این مطالعه دلایل را مشخص نمی‌کند و تنها به ارتباط مصرف کافئین یا قهوه و توده عضلانی بالاتر می‌پردازد.
با این حال در مورد تاثیر قهوه بر توده عضلانی بیشتر نظریه‌هایی وجود دارد. به باور متخصصان، قهوه ترکیبات ضدالتهابی متعدد دارد و بدیهی است که التهاب با کاهش توده عضلانی مرتبط است. بدین ترتیب ممکن است نوشیدن قهوه التهاب بدن را کاهش دهد و در پی آن مسیرهای کاتابولیک (از دست دادن توده کلی بدن) نیز کاهش یابد. قهوه و کافئین ممکن است به حفظ «اتوفاژی» – فرایند «بازیافت» سلول‌های پیر- کمک کند، یا سبب تقویت عملکرد سلول‌های پیش‌ساز سلول‌های ماهیچه‌ای شود.
به گزارش ایندیپندنت، از آنجایی‌که پژوهش جدید بر جوانان متمرکز نبود، آسان نیست که بگوییم قهوه برای سیستم اسکلتی-عضلانی‌شان مفید است یا خیر. همچنین مشخص نیست که آیا انواع دیگر کافئین، غیر از قهوه نیز بر توده عضلانی تاثیر می‌گذارد یا خیر و اگر فوایدی دارد تا چه حد است.
با این همه در حالی که هنوز در مورد تاثیر قهوه بر توده عضلانی نظر قطعی منتشر نشده است اما به گفته کارشناسان، اهمیت دادن به ورزش و رژیم غذایی سالم در میانسالی و پیری بسیار مهم است زیرا به محافظت از سیستم اسکلتی-عضلانی کمک می‌کند. بدون توده عضلانی سالم، بدن ضعیف می‌شود و نمی‌توان به‌راحتی به فعالیت‌های روزمره پرداخت. علاوه بر این، توده عضلانیِ کمتر بر تعادل تاثیر می‌گذارد و احتمال زمین خوردن را افزایش دهد. به باور کارشناسان از دست دادن تعادل و به‌ناگاه افتادن یکی از عوامل مرگ‌ومیر در افراد مسن است.
