«تیفانی سانچز»، محقق ارشد این مطالعه، تاکید کرد که این نتایج به بحث و بررسی مجدد سیاست‌ها و استانداردهای نظارتی در مورد آرسنیک در آب آشامیدنی نیاز دارد. او افزود: «نتایج ما نشان‌دهنده ضرورت انجام تحقیقات بیشتر برای درک بهتر خطرات مرتبط با آرسنیک هستند.»
انجمن قلب آمریکا و دیگر مؤسسات بهداشتی توافق دارند که شواهدی مبنی بر ارتباط میان قرار گرفتن در معرض آرسنیک و افزایش خطر بیماری‌های قلبی وجود دارد. در سال ۲۰۰۶، آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده حداکثر میزان مجاز آرسنیک در آب آشامیدنی را از ۵۰ به ۱۰ میکروگرم در لیتر کاهش داد، اما نگرانی‌ها درباره ناسالم بودن هر سطحی از این ماده سمی همچنان باقی است.
آرسنیک به طور طبیعی در آب‌های زیرزمینی وجود دارد و محققان در این مطالعه به بررسی داده‌های سلامتی مرتبط با قرار گرفتن در معرض این آلاینده و شیوع بیماری‌های قلبی پرداختند.
تحقیق نشان می‌دهد که نزدیک به نیمی از شرکت‌کنندگان (۴۸٪) در معرض میانگین غلظت آرسنیک کمتر از ۱ میکروگرم در لیتر قرار داشته‌اند. افرادی که در معرض سطوح ۱ تا ۵ میکروگرم در لیتر آرسنیک بودند، ۵ تا ۶ درصد افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی داشتند. این خطر در افرادی که در محدوده ۵ تا ۱۰ میکروگرم در لیتر قرار داشتند به ۲۰ درصد افزایش یافت و برای کسانی که در معرض سطوح بالاتر از ۱۰ میکروگرم در لیتر بودند، این خطر به ۴۲ درصد افزایش پیدا کرد.
این نتایج به روشنی نشان می‌دهد که حتی سطوح پایین آرسنیک می‌تواند عواقب جدی برای سلامت قلبی افراد داشته باشد و نیاز به اقدامات جدی در جهت بهبود کیفیت آب آشامیدنی و حفاظت از سلامت عمومی را ضروری می‌سازد.
