مهدی سلوکانه روز چهارشنبه افزود: بهترین راه مقابله با بیماری های ویروسی، پیشگیری از طریق واکسیناسیون به موقع و دقیق نشخوارکنندگان کوچک یا دام های سبک قبل از شروع فصول بارانی به صورت سالانه است.
وی گفت: طاعون بیماری مشترک یا قابل انتقال بین انسان و دام نیست و شایعاتی مبنی بر اینکه طاعون به استان های همجوار تهران رسیده و مردم را تهدید می کند کاملا بی اساس و کذب است.
سلوکانه با بیان اینکه دام های کوچک در استان از سطح ایمنی خوب و بالایی برخوردار هستند، اذعان داشت: با توجه به دیده شدن چند لاشه از نشخوارکنندگان کوچک در استان البرز باهمکاری محیط زیست استان تهران برنامه پایش و مراقبت به ویژه در دامهای مناطق حفاظت شده در دستور کار قرار گرفته است.
وی گفت: ۲۲۰ هزار راس دام کوچک عشایر در منطقه لار نیز در تابستان امسال علیه بیماری های واگیر نظیر طاعون واکسینه شدند و سطح ایمنی مناسبی در این دامها به وجود آمده است.
بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) که با عنوان “طاعون بزی” نیز شناخته می شود، یک بیماری کشنده حاد با واگیر بسیار بالا است که نشخوار کنندگان کوچک و شترها را درگیر می کند. علائم این بیماری تب، ترشحات چشم و بینی، تورم دهان، اسهال، ذات الریه همراه با سختی تنفس بوده که گاهی منجر به مرگ نیز می شود.
بیماری PPR جزو فهرست بیماری های مهم در سازمان جهانی دام (OIE) است و کشورها موظفند در صورت شیوع این بیماری آن را به این سازمان گزارش کنند.
ترشحات مختلف بدن دام مانند ترشحات چشم، بینی، دهان و مدفوع آبکی حاوی مقدار زیادی موربیلی ویروس هستند. انتقال ویروس به شکل ریز قطره های عفونی در هنگام عطسه، سرفه و استنشاق هوای آلوده توسط دام های سالم و همچنین تماس بین دام بیمار و سالم مهمترین راه انتقال این بیماری است.
وجود ترشحات و تراوشات عفونی در محل زندگی دام مانند آبشخورها، آخورها و بستر نیز میتواند یکی از راههای انتقال بیماری باشد اما موربیلی ویروس ها به مدت طولانی نمی تواند در بیرون از بدن میزبان زنده بمانند. همه گیری PPR براساس کنترل جابه جایی حیوان ها، دفع صحیح لاشه و استفاده از واکسن قابل کنترل است.
