جعفر عباسی با اشاره به اینکه شهرستان زرندیه جزو نقاط مطرح کشور در تولید سیب گلاب به شمار می‌رود، اظهار کرد: این شهرستان قطب تولید سیب گلاب در استان مرکزی است و ۴۵۰ هکتار از باغات زرندیه به کشت این محصول اختصاص دارد.
وی با اشاره به اینکه بیشترین باغات سیب گلاب در منطقه خشکرود و روستاهای مجتمع قرار دارد، افزود: سیب گلاب به عنوان یک محصول پیش‌رس وارد بازار می‌شود و اولین میوه سیب سالانه را سیب گلاب تشکیل می‌دهد که استان‌های مرکزی، کرمانشاه، فارس، اصفهان و تهران قطب‌های تولید سیب گلاب کشور هستند. این محصول در فواصل زمانی مختلف به بازار عرضه می‌شود.
وی برخورداری زرندیه از شرایط آب و هوایی مناسب نظیر روزهای گرم و شب‌های خنک را عاملی برای ارتقای کیفیت محصولات کشاورزی دانست و افزود: برخورداری منطقه خشکرود و دشت مرکزی زرندیه از روزهای گرم و شب‌های خنک موجب شده است که عطر و قند میوه کیفیت بالایی پیدا کند و به اصطلاح بازارپسند باشد.
این کارشناس کشاورزی در ادامه با اشاره به وجود تنش آبی در شهرستان زرندیه گفت: خشکسالی سال‌های اخیر موجب شده است که تنش‌های گرمایی و کم آبی به حوزه باغی شهرستان زرندیه وارد شود و باغداران ناگزیر به کشت محصولاتی نظیر بادام و انگور هستند که نیاز آبی کمتری نسبت به سیب دارد.
وی میانگین تولید محصول سیب گلاب را بین ۲۰ الی ۲۵ تن در هر هکتار دانست و افزود: از ۴۵۰ هکتار اراضی این شهرستان بین ۹ الی ۱۰ هزار تن سیب برداشت می‌شود.
عباسی در ادامه به مشکلاتی نظیر هزینه بالای نیروی انسانی، نهاده‌های کشاورزی، سم، کود و قیمت بالای سبد میوه اشاره کرد و افزود: هزینه جاری برای تولید و برداشت محصول نسبت به چند سال اخیر افزایش چندصددرصدی داشته است. افزایش قیمت تمام شده تولید و برداشت سیب گلاب موجب شده است که قیمت محصول در سبد غذایی مصرف کننده افزایش یابد.
وی به هزینه بالای نگهداری باغات نیز اشاره کرد و افزود: هزینه بالای نگهداری باغات و نیز هزینه‌هایی که بدنبال برداشت محصول به تولیدکننده تحمیل می‌شود از جمله عواملی است که در کنار نیاز آبی بالای این محصول، برای باغدار مشکلات جدی را بوجود آورده است.
او با اشاره به تولید بیش از ۳۵ رقم میوه در باغات این شهرستان گفت: بسیاری از باغات شهرستان در زمره باغات اقتصادی و درجه یک قرار دارند و محصول آنها در سطوح بالا به صورت متمرکز کشت و برداشت می‌شود اما برخی محصولات نظیر آلبالو، گیلاس، گوجه سبز و … از آنجاکه هزینه کارگری بالایی دارد و محصول تولیدی در اکثر مواقع با قیمت‌های نوبرانه تلاقی ندارد، لذا توجیه کشت به صورت متمرکز و در سطوح بالا ندارند و کشت آنها بیشتر به صورت محدود و برای رفع نیازهای باغداران انجام می‌شود و هرگونه درآمدزایی آنها نیز صرف هزینه‌های تولید محصول خواهد شد.
