سید سعید مدرس در تشریح خسارت‌های وارده پروانه میوه خوار در سطح اراضی کشاورزی بیان داشت: با توجه به سطح وسیع زیر کشت محصولات سبزی و صیفی در استان و طغیان آفات مختلف، بازدیدهای مختلفی توسط عضو هیأت علمی بخش گیاهپزشکی مرکز، از مناطق زیر کشت این محصولات انجام شد.
مدرس با بیان اینکه خسارت‌های جبران‌ناپذیری توسط پروانه میوه‌خوار بادمجان به کشاورزان وارد شده است، خاطرنشان کرد: در صورت عدم مبارزه مناسب با این آفت، متأسفانه شاهد خسارت‌های زیادی خواهیم بود. بنابراین اتخاذ روش مناسب و انتخاب سم مؤثر در کنترل این آفت ضروری است.
وی افزود: این آفت از سال ۱۳۷۶ در استان مازندران و سپس سایر مناطق کشور به‌خصوص هرمزگان، به طور وسیعی روی میوه بادمجان و به طور محدود روی گوجه‌فرنگی خسارت وارد می‌کند. بادمجان، گوجه‌فرنگی، سیب‌زمینی و سیب‌زمینی شیرین از جمله میزبان‌های این آفت هستند.
به گفته این محقق، رنگ حشرات بالغ سفید با نقاط صورتی و یا آبی کم‌رنگ است. تخم‌ها به رنگ سفید کرم هستند که به‌صورت انفرادی یا گروهی در پشت برگ گیاهان میزبان قرار دارند. لارو سن یک، به رنگ سفید شیری است اما وقتی تغذیه آن کامل شده و به لارو بالغ تبدیل شود، رنگ آن صورتی شفاف می‌شود و اندازه آن به ۱۵ تا ۱۸ میلی‌متر می‌رسد.
وی ادامه داد: لارو آفت با تغذیه از سرشاخه و برگ و ایجاد تونل داخل میوه‌ها ایجاد خسارت می‌کند. لاروهای جوان آفت به شاخه و گل‌های گیاه حمله می‌کنند ولی لاروهای مسن‌تر داخل میوه ایجاد تونل می‌کنند. لاروها روی میوه‌ها سوراخ کوچکی به‌وجود می‌آورند که پر از فضولات لارو می‌شود. هر میوه ممکن است تا ۲۰ عدد لارو داشته باشد. این آفت با تغذیه از برگ و میوه باعث ضعف گیاه و تولید میوه‌های غیرقابل مصرف می‌شود.
مدرس ضمن اشاره به اهمیت مبارزه با پروانه میوه خوار، ابراز داشت که کنترل شیمیایی سم «سومیسیدین» و «دسیس» به میزان ۱ تا ۰.۷ لیتر در هزار، دیازینون با غلظت ۲ لیتر در هزار، دورسبان و مالاتیون با غلظت ۲.۵-۲ لیتر در هزار، در کنترل آفت بسیار مؤثر بوده است.سمپاشی باید زمانی صورت گیرد که لاروهای سن یک در روی ساقه سرگردان هستند و به عبارتی تخم‌ها باز شده‌اند.
