آداب و سنن، بخشی از فرهنگ هر جامعه بوده که اقتصاد آن جامعه را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. برگزاری مراسم به مناسبت‌های مختلف همچون شب یلدا، سال نو میلادی (کریسمس)، عید نوروز و… همراه با غذاها و خوراکی‌های خاص از آن جمله است. اگر امروز گذری به بازارهای فروش کاج‌های کریسمس داشته باشید قیمت‌های میلیونی این درخت‌ها حکایت از تضاد و شکاف طبقاتی در کشور دارد. البته تنوع قیمتی مناطق پایین، مرکزی و بالا، مرثیه دیگری از یک اقتصاد ناتراز است.
طی بررسی میدانی از بازار خشکبار تفاوت قیمت‌ها از ۵۰ تا ۱۰۰ درصد قابل رصد است. پسته یکی از محصولات خوش خوراک، برای بلندترین شب سال است. این مغز مغذی را می‌توانید از فروشگاه‌های مرکزی شهر با قیمت ۳۵۰ تا ۵۰۰ هزار تومان خریداری کنید در حالی که قیمت آن در ارزان‌ترین فروشگاه‌های مناطق شمالی شهر به ۷۵۰ هزار تومان رسیده است.
هر چه به شب یلدا نزدیک تر می‌شویم نوسان قیمتی بیشتر شده و به سمتی می‌رویم که برخی از خوراکی‌ها برای بخشی از مردم جامعه، لوکس و حتی آرزو شده است. در ادامه تضاد قیمتی به محصولاتی می رسیم که این روزها باید آنها را در دسته کالاهای لاکچری طبقه بندی کنیم. عرض اندام میوه‌هایی همچون توت و موز خشک شده پشت ویترین‌های لوکس با قیمت یک میلیون تومان توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. البته قیمت آنها در بساط دست فروش‌های مثلاً میدان فردوسی به کیلویی ۲۰۰ هزار تومان هم نمی‌رسد. تورم، اقتصاد بیمار قانون عرضه و تقاضا را در جامعه ایرانی بهم ریخته و موضوعاتی همچون تنظیم بازار، نظارت بر قیمت‌ها و… دیگر محلی از اعراب ندارد. شکاف قیمتی می‌رود تا شکاف فرهنگی را در جامعه ایرانی به بلندای خوراک روزمره تا رویایی دست نیافتی نه فقط برای تنقلات که برای بخشی از کالاهای اساسی مردم دامن بزند.
