مهدی عباسی گفت: مطابق با استاندارد 1446، واردات روغن استراورژن و ورژن به کشور آزاد است. ولی افراد سودجو این روغن‌ها را به اسم روغن بکر وارد کشور می‌کنند که در عمل محموله بی‌کیفیت است و نباید مصرف خوراکی شود.
وی با بیان اینکه واردات این نوع روغن به ضرر تولیدکنندگان داخلی است، افزود: کشورهای توسعه یافته در حوزه زیتون 30 درصد یارانه به فعالان این بخش پرداخت می‌کنند اما در کشور ما این یارانه به فعالان این بخش تعلق نمی‌گیرد از این‌رو ما از دولت درخواست کردیم که حداقل تعرفه بر واردات روغن زیتون بگذارد تا امکان یک رقابت سالم ایجاد شود.
عباسی با بیان اینکه سازمان غذا و دارو و سازمان ملی استاندارد بر کیفیت واردات کالاها نظارت دارند، گفت: نظارت کمترین بخش مورد توجه واردات محصول در کشور است اگر نظارت‌ها به خوبی انجام می‌گرفت امروز شاهد واردات این میزان روغن بی‌کیفیت در کشور نبودیم. همین نبود نظارت باعث شده است که 90 درصد از زیتون‌های موجود به کنسرو تبدیل شوند.
به گفته رییس شورای ملی زیتون ایران، ما در ایران برخلاف کشورهای توسعه یافته در حوزه زیتون عمل می‌کنیم در این کشورها 20 درصد زیتون کنسروی و 80 درصد آن به روغن تبدیل می‌شود چراکه سلامت مردم اولویت دارد اما سیاست‌های غلط باعث شده است که ما نتوانیم روغن زیتون تولید کنیم.
وی ادامه داد: دولت در سال 98 مانع ورود روغن زیتون با ارز دولتی شد و این مکانیزم باعث شد بخش خصوصی تولید روغن زیتون را در سال 98 به 11 هزار و 100 تن برساند یعنی ما به مرز خودکفایی نزدیک شدیم اما از این سوی دیگر مکانیزم واردات روغن‌های بی‌کیفیت در دستور کار واردکنندگان قرار گرفت و دوباره همه چیز مانند گذشته شد. متاسفانه سازمان استاندارد از شورای ملی زیتون به عنوان بخش خصوصی حمایت نکرد.
این فغعال اقتصادی با بیان اینکه نبود نظارت بر استاندارد واردات باعث ورود روغن پومیس، شده است، بیان کرد: روغن پومیس در واقع همان تفاله‌های زیتون است که باید دور ریخته شوند اما به آنها یکسری مواد شیمیایی زده می‌شود تا کاربرد درمانی و صنعتی پیدا کنند. این روغن قابلیت مصرف خوراکی را ندارد اما نبود نظارت کافی باعث شده واردکنندگان به راحتی این روغن را وارد کنند و سازمان استاندارد را دور بزنند.
