زمانی که دولت سیزدهم فعالیت خود را آغاز کرد ذخایر کالاهای اساسی کفاف کمتر از ۴۵ روز را می‌داد و مردم به خوبی به یاد دارند که برای تهیه مرغ و روغن باید در صف‌های طویل منتظر می‌ماندند.
بر اساس آمارهای موجود تا پایان بهار سال ۱۴۰۰ روغن خام یک میلیون تن، شکر ۶۰۰ هزار تن، برنج ۱.۳ میلیون تن، گندم ۶.۷ میلیون تن و نهاده‌های دامی ۱۲.۸ میلیون تن کسری داشت. با آغاز فعالیت دولت سیزدهم تامین امنیت غذایی در دستور کار قرار گرفت؛ این در حالی است که ۸ میلیارد دلار ارز ترجیحی مصوب شده در بودجه ۱۴۰۰ برای کالاهای اساسی نیز توسط دولت قبل در چهار ماهه ابتدایی سال مصرف شده بود.
بر اساس این گزارش، در پایان دولت دوازدهم تولید محصولات کشاورزی ۱۲۰ میلیون تن بود، اما در پایان سال گذشته با افزایش ۷ میلیون تنی این رقم به ۱۲۷ میلیون تن رسید. این در حالی بود که آغاز تنش میان روسیه و اوکراین کمبود غلات در جهان را به دنبال داشت، اما دولت سیزدهم توانست با افزایش نرخ خرید تضمینی و همچنین پرداخت مطالبات کشاورزان رشد تولید را رقم بزند.
بنا بر این گزارش، در جریان تدوین لایحه بودجه سال ۱۴۰۱ و اولین بودجه دولت سیزدهم بیشترین اهمیت به بخش کشاورزی داده شد و آمارهای رسمی نشان می‌دهد در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ واردات کالاهای اساسی برای تنظیم بازار رشد مطلوبی داشت و نکته قابل توجه اینجاست که تولید داخلی نیز با ظرفیت مطلوب در حال فعالیت است.
واردات کالاهای اساسی در سال گذشته به ۲۴ میلیون و ۶۱۹ هزار تن به ارزش ۱۶ میلیارد و ۷۱ میلیون دلار رسید که ۸۵ درصد این واردات با ارز ترجیحی (نرخ ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومان) وارده شده و ذرت، روغن و برنج بیشترین سهم را داشتند.
صادرات محصولات کشاورزی در دولت سیزدهم نیز رشد زیادی داشت؛ به طوری که در سال ۱۴۰۰ حدود ۵ میلیارد دلار محصولات کشاورزی صادرات شد، اما در سال گذشته این رقم به ۶.۳۷ میلیارد دلار رسید.
